anlayamadığım insanlar var
ruhumu hapseden duvarlar yoktur diyen
görüyorum ki aşamadıkları puslu dağlar
karla kaplı yollarına düşenlere ise tuzak kuruyorlar
ulaşılamaz olmak adına saklanmak yegane kalkanları
yanlış ararlar acılarını hafifletmek için
içlerine çektikleri esrar başkalarının mutsuzluğu onlar için
nirvana beklerken yanıbaşlarında
dalga geçerler bloglarında
çöldeki kum tanesi kadar değersiz onlar için özürler
yırtıp atarlar kendilerine yazılan şiirleri
istedikleri bulandırmak kendilerini düşünen zihinleri
uzaklara bakıp ufuk çizgisini arayın
ruhunuzun sınırlarına bakın
siz ordan öteye gidemezsiniz