Bıraktım Kendimi

zor olmadı düğümlenen bakışlardaki şifreyi çözmek
çok önceden yakınlaşmıştı kulağıma olacak olanlar
arkasına bakmadan çevirdi yelkenini yeşil rüzgar
hissettiğim soğukluk son yağmur damlasıydı enseme düşen
gözlerimin nemini aldı götürdü uzaklara bulutlar
güneş çevirdi yüzünü benden yana olan yarınlara
mavi sular duruldu elini uzatan kıyıda
adım attım iz bırakmayan dalgalara
kumdan kaleler yokken bıraktım kendimi ıslak koya
süzülen yalnızlığım eridi gitti beyaz kumda