4 Nisan

Beypazarı Devlet Hastanesi Acil Servisi'ne transfer olduğum gün yani . "Hızır Acil'in rahatlığı varken , niye Acil Servis ? " , diye soranlara söyleyecek mantıklı bir nedenim yok tabii . Zaten bunun için benim fikrimi soran da yok doğrusu . İl Sağlık Müdürlüğü'nün takdiri dersek daha doğru olur .
İlk gün her zaman zordur ; ancak 2 senedir hastanenin bir köşesinde , hastaneden bağımsız , kendi işiyle uğraşan ve de hastanenin bütün nimetlerinden faydalanan bir kişi için tabii ki hiç de zor olmadı . Acilin kadrosunu zaten tanıyor idim . Dr. Mutlu ile beraber nöbetçi idik . Sabah Mutlu'ya , " Sen otur , ben başlıyım " dedim .
Derken hastalar bir film şeridi gibi önümden geçmeye başladı . Muayene odasını bu şekilde anlatan kaç doktor vardır acaba :)) Kanalizasyon çukuruna düşen ve kolunu kıran yaşlı bir amca , neresine dokunsam ağrıdığını söyleyen yaşlı psikiyatrik bir teyzemiz , tansiyon şikayeti olan orta yaş üstü beyler ve bayanlar , kulağı ağrıyan ya da ateşi olan ya da öksüren çocuklar , köyde odun keserken odunun üzerine düşen ve göğsünde 10 cm'lik bir kesi ile gelen köylü , hastalandığında kendini tedavi etmek için kafasına göre ilaç kullanan ve malesef başarılı olamayan Yüksek İhtisas'dan bir hemşire , vesaire vesaire ... Bu arada beni ilk defa gören ve şaşıran represantlar .
Gelelim nöbetin en güzel anına ; Hoşgeldin Partisi ! Hemşirelerden Derya ve Özgür'ün öncülük ettiği , hastalardan uzak , sağlık memurlarının odasında yapılan , baklavalı ve dondurmalı yarım saatlik bir mola . Bütün acil orda . Benim paramedik Abdullah ve ATT Serkan da orda .
Bitmedi ! Nöbet çıkışı , yani 5-Nisan sabahı 112'den doktor arkadaşlarla gittiğimiz piknik . Şahinur , Enes , Özgür ve eşi Cevher ve ben . Köroğlu Dağları'nın eteğindeki Karabire Köyü yakınında , asırlık söğüt ağaçlarıyla dolu , içinden küçük bir derenin geçtiği yeşil bir vadi . Henüz saat 12:00 civarı .
Gelir gelmez güzel bir kahvaltı yaptık . Ardından badminton . Sonra bir okey partisi . Derken herşeyi olduğu gibi arkamızda bırakıp kısa bir tracking yaptık . Karlı dağların yanındaki küçük tepeye çıktığımızda tabii ki bolca fotoğraf çektik . Manzara çok iyi . Yeterli kalori harcadığımıza kanaat getirince oturduk mangalın başına . Mangalın keyfi başka tabii . Biraz ilerimizde köhne bir tahterevalli vardı . Üzerinde tepindik durduk , harbiden .
Çay , kahve ... Derken , güneşin tepenin ardından kaybolması .
Eve geldiğimde çoktan gece olmuştu . Uzun zamandır bu kadar keyifli vakit geçirmemiştim .