Bilincim Açık .. Şuurum Bulanık ..

Sevgili biricik ikizim Zeynepcim evleniyor ve ben sanki hiçbir şey olmuyormuş havasındayım . Yani demek istediğim , orta yerde “Zaten beklenen birşeydi ve de gerçekleşiyor” havası var .

Halbuki benim için evlilik her zaman , istesem de çok fazla yanaşamadığım bir kavram oldu .
Evlenmek , ev-li olmak , bir eş ve belki bir iki çocuk ...

Peki evliliği bu kadar çekici kılan nedir ?
Çoğalma içgüdüsümüdür , yoksa sahiplenme ya da "Bana ait birşeyler olsun" düşüncesimidir ?
Ya da evli olmak daha ucuzdur felsefesi mi :)
Hani , seni evde bekleyen bir eşin var ; sana yemek yapacak , giysilerini ütüleyecek , 12'den sonra sana erkek olduğunu hissettirecek ...
Bumudur evlilik ?

Aslında evlilik üzerine çok da düşünmedim açıkcası . Herşeyi doğal seyrine bırakmak ve bu arada bazı açılımların kendiliğinden olması ve de evlilik olacaksa bunun zaten bir şekilde olacağı bana göre hep en mantıklı olandı . Ancak zamanın dörtnala koştuğu bir evrende , en azından günlerin yeterince uzun olmadığı güneş sistemimizde , herşeyi oluruna bırakmak akıllıca mı ; doğrusu pek de emin değilim . Artık , zamanım çok fazlaymış gibi davranamıyorum ve birisinden hoşlandıysam bunu belli etmek için hiç de vakit kaybetmiyorum . Doğru ya da yanlış , ama şu sıralar yaptığım tam da bu ...

Yalnız , bütün bu kaos içinde bile vazgeçmediğim bir şartım var :
“Yürümeyecek bir ilişkiye asla girmem !”
Bu kural bende nerdeyse kanun hükmünde ... Sadece kendimle ilgili değil , O’nu da üzmeme hassasiyeti bu . Değer verdiğim insanların benim yüzümden acı çekmesi katlanabileceğim birşey olmadı hiçbir zaman .

Takva arıyorum belki de ...Karanlık sokakların ucundaki aydınlık bir pencere ... Soğuk bir evin penceresine konan küçük bir kuş ... Uzun yolda verilen sıcak bir çorba molası ...Candan , sıcak bir gülümseme ...

Yalansız bir hayat belki de tek istediğim !!!

Zeynocum , eşinle beraber hep mutlu olmanı diliyorum .

Bir de sağlıklı ol , gerisi yalan !